Glikolata acido
| Glikolata acido | |||
 | |||
| Plata kemia strukturo de la Glikolata acido | |||
 | |||
| Tridimensia strukturo de la Glikolata acido | |||
 | |||
| Oficina rosmareno, planto kiu enhavas glikolatan acidon. | |||
| Alternativa(j) nomo(j) | |||
| |||
| Kemia formulo | |||
| CAS-numero-kodo | 79-14-1 | ||
| ChemSpider kodo | 737 | ||
| PubChem-kodo | 757 | ||
| Merck Index | 15,4534 | ||
| Fizikaj proprecoj | |||
| Aspekto | senkolora, senodora, higroskopa kaj kristaleca solido | ||
| Molmaso | 76.05 g·mol-1 | ||
| Denseco | 1.25 g cm−3 | ||
| Fandpunkto | 75 °C | ||
| Bolpunkto | 112 °C (malkomponiĝas) | ||
| Refrakta indico | 1,4240 | ||
| Ekflama temperaturo | 129 °C | ||
| Memsparka temperaturo | xx °C | ||
| Acideco (pKa) | 3.83 | ||
| Solvebleco | Akvo:
| ||
| Mortiga dozo (LD50) | 1950 mg/kg (buŝe) | ||
| Sekurecaj Indikoj | |||
| Risko | R20 R22 R34 | ||
| Sekureco | S23 S26 S36/37/39 S45 | ||
| Pridanĝeraj indikoj | |||
| Danĝero
| |||
| GHS etikedigo de kemiaĵoj[1] | |||
| GHS Damaĝo-piktogramo |
| ||
| GHS Signalvorto | Damaĝo | ||
| GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H332, H314 | ||
| GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P260, P261, P280, P303+361+353, P305+351+338, P301+330+331, P304+340, P405, P501 | ||
(25 °C kaj 100 kPa) | |||
Glikolata acido estas strukture la plej eta α-hidrokso-acido, senkolora, senodoroa kaj higroskopa substanco alte solvebla en akvo kaj tre uzata en pluraj haŭto-prizorgaj produktoj.
Glikolata acido trovatas en sukerkanplantaro kaj en la planto konata kiel Rosmarinus officinalis. La saloj aŭ esteroj de la glikolata acido nomatas glikolatoj.
Historio
[redakti | redakti fonton]La vorto glikolata acido estis unue kojnita en 1848 de la franca kemiisto Auguste Laurent (1807–1853), kiu tiam proponis ke la aminoacido glicino -- kiu tiam estis konata kiel glicocolle -- eble estus la amino de hipoteza acido, kiun li nomis glikolata acido aŭ acide glycolique.[2]
Tamen, glikolata acido estis unue preparata en 1851 de la germana kemiisto Adolph Strecker (1822–1871) kaj rusa kemiisto Nikolay Nikolaeviĉ Sokolov (1826-1877). Ili preparis ĝin per traktado de la hipurata acido, nitrata acido kaj nitrogena duoksido kiuj estigos esteron de la benzoata kaj glikolata acidoj, kiujn ili nomis benzoglikolata acido (aŭ benzoil-glikolata acido). Ili plurtage bolis la esteron kun diluita sulfata acido, kaj tiam ili ekhavis benzoatan acidon kaj glikolatan acidon.
Sintezoj
[redakti | redakti fonton]Sintezo 1
[redakti | redakti fonton]- Glikolatan acidon eblas prepari per interagado de formaldehido, kalia cianido kaj akvo sekvata per hidrogenigo de la kalia glikolato en acida medio:
Sintezo 2
[redakti | redakti fonton]- Malnovaj solvaĵoj de natria jodacetato reakcias kun akvo por estigi glikolatan acidon:
Sintezo 3
[redakti | redakti fonton]- Reakcio inter kloracetata acido kaj natria hidroksido:
Uzoj
[redakti | redakti fonton]Glikolata acido uzatas en pluraj fakoj:
- En organika kemio
- En industrio - ekipaĵo-purigo
- En metalprocezadoj - ĉefe acidogravurado
- En la leda industrio
- En olea kaj gasa industrio
- En la ekonomiaj aktivecoj - aparte en purigo de produktoj
- En farmacio - en kosmetikaĵoj kiel keratinorompa agento por haŭto-senŝeligo aŭ en traktado de hiperkeratinozo
- Kiel natura senŝeligaĵo per purigo de la sebacaj duktoj el aknoj, permesanta la aliron de aliaj aktivaj substancoj en la haŭton.
- En la produktado de reabsorbeblaj suturaĵoj por kirurgiaj operacioj.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Skinstore.com
- Leaf.tv
- Chemical Book
- Chemicalland21
- Glycolic Acid Peels, Ronald Moy, Debra Luftman, Lenore S. Kakita
- Growing Younger: Breakthrough Age-defying Secrets for Women, Bridget Doherty, Julia VanTine
- Cosmetic Dermatology, Cheryl M. Burgess
